به مدد تقلب در انتخابات و شروع اعتراضات مدنی، طی یکسال گذشته به خوبی با زیر و بم راه پیمایی رفتن (آن هم بدون مجوز) آشنا شدیم اما به نظرم رسید یک بار دیگر نکات مهم را یک بار با هم مررو کنیم تا دوباره برایمان تکرار شود یا اگر کسانی برای اولین بار به جمع ما می پیوندند این موارد را رعایت کنند:
- سر وقت بیاییم، دیر کردن ( که از عادات ما ایرانی هاست) باعث ضربه خوردن کسانی می شود که به موقع می آیند.
- از دیگران جدا نشویم. متراکم بودن و به هم نزدیک بودن هیبت و شکوه جمعیت را افزایش می دهد و دل جبهه مخالف را می لرزند (خیس شدن شلوار آنها). در ضمن حرکت های انفرادی خطر دستگیری را به شدت افزایش میدهد.
- حدالامکان از برخورد فیزیکی اجتناب کنیم. یادمان باشد حکومت ما را آشوب طلب می خواند بنابراین حرکتهای رادیکالی خوراک تبلیغاتی آنها است. البته این به این معنی نیست که بایستیم تا با چماق بر سرمان بکوبند. دفاع با حمله فرق دارد از خودمان دفاع می کنیم ولی حدالامکان حمله نمی کنیم (ما که برای جنگ نیامده ایم، اصلا ابزارش را هم نداریم). یادمان باشد ما برای راه پییمایی آمده ایم نه چیز دیگر.
- مراقب نفوذی های رژیم باشیم. کسانی که سعی در ملتهب کردن راهپیمایی دارند یکی از مشخصات آنها تمایل به برهم زدن مسیر اصلی راهپیمایی و کشیده شدن آنها به سمت حرکت های رادیکالی از قبیل شکستن اموال عمومی یا تخریب امکان شخصی یا عمومی است. این افراد شاخ و دم ندارند ممکن است به مانند ما نشانه های جنبش را هم به همراه داشته باشند!
- لباس ها و کفش راحت بپوشید. با توجه به علاقه شدید رژیم به ما(!)، ممکن است مجبور به دویدن یا فرار کردن یا انجام حرکت های تند و انفجاری شوید بنابراین از پوشیدن لباس های که در آن راحت نیستید اجتناب کنید (کفش های پاشته بلند و مانتوهای تنگ …). در ضمن به دلیل گرمی هوا لباس های خنک توصیه می شود. به همراه داشتن یک بطری آب ایده خوبی است.
- اگر در مشاغل خاص فعالیت دارید از آوردن هرگونه کارت شناسایی خوداری کنید.
- در حین راهپیمایی سیم کارت خود را از موبایلهایتان خارج کنید.
فیلم و عکس را فراموش نکنید. ینها ارزشمندترین اسناد ما هستند. -
